გინკა სტანჩევა: ფარისებრი ჯირკვლის ანთება სტრესისგან დამემართა

Სარჩევი:

გინკა სტანჩევა: ფარისებრი ჯირკვლის ანთება სტრესისგან დამემართა
გინკა სტანჩევა: ფარისებრი ჯირკვლის ანთება სტრესისგან დამემართა
Anonim

გინკა სტანჩევა არის ბულგარელი თეატრისა და კინოს მსახიობი. 1955 წელს დაამთავრა VITIZ პროფესორ სტეფან სარჩაჯიევის კლასში ტატიანა ლოლოვასთან, გრიგორ ვაჩკოვთან, ჰინდო კასიმოვთან, იცკო ფინცისთან, დოსიო დოსევთან და სხვებთან ერთად.

როდესაც ის მეორე კურსზე იყო, იგი ცოლად გაჰყვა თავის კოლეგას პეიჩო პეიჩევს. მას უნიშნავენ ბლაგოევგრადში, დამთავრების შემდეგ, გინკაც იქ მიდის თუ სურვილი ექნება. 1958 წელს ორივე დაინიშნა სოფიის ახალგაზრდულ თეატრში, რომლის ერთგული დარჩა ბოლომდე..

მსახიობი მონაწილეობდა მუნიციპალური თეატრის "ვაზრაჟდანის", თეატრი 199 და კერძო თეატრის "ბარბუკოვის" სპექტაკლებში. სტანჩევამ ითამაშა 19 ფილმში, რომელთაგან ყველაზე მნიშვნელოვანი არის "საყვარელი 13", "სპეციალისტი ყველაფერში" და "ღამე თეთრ ცხენებთან", ასევე პირველ ბულგარულ სერიალში "კალინკოვის ოჯახი".

ქალბატონო სტანჩევა, გამარჯობა! როგორ გრძნობ თავს?

- ცოტა ვნერვიულობ გრძელ რიგში დგომაზე, რომ ჩემი წამლის წიგნი დამოწმებულიყო - 2 BGN ფასდაკლების გამო. ეს არის გენოციდი ავადმყოფების წინააღმდეგ! რიგზე მოხუცები იყვნენ ჩამოკიდებული, ხელჯოხიანი ხალხი, ზოგს პატარა ბავშვები მოჰყავდა - აუცილებლად უვლიან! მე არ მესმის, ოდესმე განვახორციელებთ თუ არა ჯანდაცვის რეფორმას, თუ ის არ ასახავს შოკისმომგვრელ არაჯანსაღ გავლენას ყველა ჩვენგანზე.

თორემ კარგი ჯანმრთელობა მაქვს. არ მიყვარს წუწუნი, თუმცა თავადაც მაქვს ჯანმრთელობის პრობლემები. მე ვსვამ აბებს მაღალი წნევისთვის, ჩვენი ცხოვრება ისეთი სტრესულია, მინდა კონტროლის ქვეშ ვიყო. ზოგიერთი ჩვენგანისთვის ეს აბები ძალიან ძვირია, მხოლოდ ჩვენი პენსია დაბალი, არაფრისთვის არ არის საკმარისი.

ძალიან გვიან ვიძინებ, ძალიან ადრე ვდგები, რატომღაც ადაპტირებული ვარ ამ ტემპთან და ეს აქამდე არ მიმძიმებს.

გიმკურნალიათ თავს ბალახებით?

- მყავს მეგობრები, რომლებიც რეგულარულად სვამენ სხვადასხვა მწვანილს, ეყრდნობიან მცენარეულ მედიცინას.ხალხურ მედიცინას პატივს ვცემ, მაგრამ მწვანილით კარგ ეფექტს ძალიან ნელა აღწევს. მათთან მკურნალობისთვის ძალიან დაჟინებული უნდა იყო, ადვილად არ დანებდე. თუმცა, მე მჯერა, რომ ბულგარული მწვანილი სამკურნალოა.

არის თუ არა ჯანდაცვა ბულგარეთში?

- იყო წლების წინ, როცა ექიმები გამოძახებულები იყვნენ. ვარ პირველი საქალაქო საავადმყოფოს წევრი, უნიკალური სამედიცინო დაწესებულება. იქ, 89 წლამდე, თითოეულ ჩვენგანს გვქონდა გადატანილი დაავადებების ბარათი - ახლა ყველაფერი შეკუმშული ჰაერია. მყავს ახლო მეგობარი საფრანგეთიდან, რომელმაც ინსულტი მიიღო და ტოკუდაში მკურნალობს. რა არის ეს გადასახადები, არ ვიცი -

იხდის 300 BGN დღეში. ოქროს წამალს სვამენ?!

კარგი, სადაზღვევო კომპანია გადაუხდის მას ყველაფერს, მაგრამ რა ბედი ეწევა ბულგარელებს? ჩვენ შორის ვინ უნდა გადაიხადოს ამხელა თანხა მისი მკურნალობისთვის? ვფიქრობ, ექიმები საკუთარ თავს ეუბნებიან, თუ ჩვენს სიცოცხლეს საფრთხე დაემუქრება, ახლობლები იპოვიან ფულს. მშვიდად განისვენოს, მაგრამ ისიც მახსოვს, როცა ანდრეი ბატაშოვი ამ საავადმყოფოში იყო, დედამისი წუხდა, რომ ისინიც დიდ თანხებს ითხოვდნენ…

რომელ ექიმებს ენდობით?

- ეს უაღრესად ჰუმანური პროფესიაა, ექიმები არ იმსახურებენ შეურაცხყოფას. მაგრამ ჩემი მეგობრის ქმარმა ცოტა ხნის წინ ფეხი მოიტეხა და ექიმების უყურადღებობამ და უხეშობამ შეაშინა. წავიდა ეტლის სათხოვნელად, გააძევეს… ეს საავადმყოფოა და ასე იქმნება ექიმების ცუდი იმიჯი. პირველი საქალაქო საავადმყოფო კი შეიცვალა - სპეციალისტები კარგები არიან, მაგრამ პაციენტებისადმი დამოკიდებულება რადიკალურად განსხვავდება წლების წინანდელისგან. და იმაში, რომ ახალგაზრდა ექიმები ტოვებენ ჩვენს ქვეყანას, ისევ ჩვენი ჯანდაცვის სისტემა და მათი დაბალი ანაზღაურებაა დამნაშავე. ისინი იბრძვიან ჩვენი სიცოცხლისთვის 24/7, არ უნდა იყვნენ უბედურები!

გქონიათ ჯანმრთელობის უფრო სერიოზული პრობლემები?

- თითქოს ჩემი მარადიული ღიმილით ვაშორებ მათ ჩემგან. ჩემი მეგობარი ემილია რადევა ხანდახან რაღაცას მიჩივის და მე მის საშინლად მეცინება.

როდესაც ჩერნობილის ქარხანა აფეთქდა, ჩვენ ვიყავით წვიმაში ღონისძიებაზე. გავიდა გარკვეული დრო და წავედი ექოსკოპიაზე - საკმაოდ ბევრი ადამიანი მოულოდნელად დაავადდა სერიოზული დაავადებებით.

დაძაბული ვიყავი, ვნერვიულობდი, როცა ბლაგოევგრადის თეატრიდან სოფიაში გადავედით და მოზარდთა თეატრში პატარა როლი მომცეს. სწორედ ამ სტრესისგან დამემართა ფარისებრი ჯირკვლის ანთება, გამიარა, მაგრამ მთელი სიცოცხლის ტანჯვად დარჩა. წამალი უნდა მივიღო, მაგრამ ასეა ცხოვრება - სტრესი ბევრ სერიოზულ დაავადებას იწვევს. არც სიმდიდრე, არც ქონება და არც ფული არ არის ღირებულებები - ჩვენი ჯანმრთელობა ყველაზე ღირებულია. ჩვენ უნდა გავიგოთ ეს და ვიზრუნოთ საკუთარ თავზე.

რა გაწუხებთ თქვენს ყოველდღიურ ცხოვრებაში?

- ჩვენ ვცხოვრობთ ძალიან დაძაბული და სწრაფი ცხოვრებით და ვისურვებდი, რომ ერთმანეთი საკმარისად გვიყვარდეს და პატივი ვცეთ. ბულგარეთში ადამიანობა აღარ არის, ყველა თავის გადარჩენას ეძებს, მეორეზე არ ზრუნავს. ჩვენ გაურბიან მოხუცებს, უძლურებს, დაცემულებს გაღიზიანებით. ჩვენ გვერდით დაცემულის ასაწევად ხელს არ გვიწევს. გული მწყდება, როცა ვხედავ, როგორ იფარება მთელი ბულგარეთი წყლით. ერთმანეთის მიმართ თანამგრძნობი უნდა ვიყოთ, დავეხმაროთ… ჩვენი მდგომარეობა სასოწარკვეთილია, მაგრამ მაინც მინდა ვიყო ოპტიმისტური.

ახერხებთ ჯანსაღად კვებას?

- მე ნამდვილად არ ვიცავ დიეტას, საკმარისია ეს

დრო, რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ არის "დიეტა"

ბულგარელები ღარიბები არიან, ბევრ პურს და უხარისხო პროდუქტს ვჭამთ, ბევრ ლუდს ვსვამთ. შავ პურს ვყიდულობ, მეორე დღეს არ სველდება. ბულგარელი ქალები ლამაზი ქალები არიან, მაგრამ ამ ცუდი საკვებით მათ ფიგურა გაუფუჭეს. მაგრამ ჩვენ ცოტა ფული გვაქვს, ამიტომ ვყიდულობთ იაფ საკვებს.

მიყვარს მჭლე მანჯი, მჟავე კომბოსტო, ლობიო, ვაზის ფოთლის სარმი, რომლის ჭამა შემიძლია მთელი დღე. ვერიდები ცხიმიან საკვებს, ტკბილეულს, არ ვსვავ, არ ვეწევი - არა იმიტომ, რომ ასაკოვანი ვარ, მაგრამ ასე მესმის ჯანსაღი ცხოვრების წესი.

რამ წაგართვათ სამსახიობო პროფესია?

- ძალიან მენატრება კინო და თეატრი - მიყვარს ისინი, ჩემი ცხოვრების აზრია! იმ დროს წაართვა, როცა ჩემს ქალიშვილზე ზრუნვა შემეძლო. შუაღამისას ვბრუნდებოდი სპექტაკლებიდან, ვბანაობდი, ვუკეთებდი მასაჟს, ტანვარჯიშს, ჩავეხუტებოდი - მერე რეპეტიციაზე მივდიოდი.ამან წაართვა ნამდვილი დედა ყოფნის სიხარული. მე და ჩემი კოლეგები ვსაუბრობდით იმაზე, თუ რა ჰაეროვანი იყო სცენა. ბევრი ჩვენგანი ხშირად ავად იყო - გაციება, პლექსიტი, კრუნჩხვები და ა.შ. - ამიტომ დადიოდნენ სპექტაკლებზე - ავადმყოფები, ჯიბეებში აბებით.

რომელი ინციდენტი დაგამახსოვრებთ კინოდან და თეატრიდან მთელი ცხოვრების განმავლობაში?

- ბევრი ინციდენტია, მაგრამ ერთი ზუსტად ისაა, როგორიც მე მახსოვს. სოფელ გაიტანევოში "დედამიწის" გადაღებას ჩემი ქმარი მოვიდა ჩემთან. ერთ საღამოს უკვე დიდი დუქანი იყო, წვიმდა, მოტოციკლით სოფლისკენ დაიძრა. სიბნელეში შეხვდა ვირს - და ვირს, ტალახში, წყალში. რომ დავინახე სუნთქვა შემეკრა - ვღელავდი და მხიარულიც. კარგია, რომ ვირმა არ გატეხა, რბილი ტალახის მიუხედავად მხოლოდ რამდენიმე სისხლჩაქცევა იყო…

გირჩევთ: